Geselecteerde kunstenaars
Antoine Leclercq
Zo ver als mijn herinneringen teruggaan, heeft het verlangen om beeldhouwer, schilder, of een ander creatief vakman te worden, altijd mijn wezen in vuur en vlam gezet. Toch is het leven vol omwegen, onverwachte gebeurtenissen en aarzelingen die mijn pad op een tumultueuze manier hebben doorkruist. Ondanks die dwaalsporen ben ik uiteindelijk toch in dit universum beland en, terugkijkend, zou ik me geen rijkere weg kunnen dromen.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn sculpturen al bestonden vóór mij, alsof ze uit het universum of uit een hogere kracht waren voortgekomen met als enig doel hun mogelijkheid te bewijzen. Ze dragen in zich de essentie van hun bestaan: in hun gewicht, hun vormen, hun leegtes en hun volumes, hun rondingen en hun vlakken. Ze zijn er simpelweg omdat ze er kunnen zijn, en dát maakt hen zo fascinerend.
Dus, wie ben ik in dit proces? Ben ik een tolk, een vertaler, een bemiddelaar? Waarschijnlijk een beetje van dit alles tegelijk. Zeker is dat deze werken tussen mijn handen vorm hebben gekregen. Ik heb ze gedroomd, bedacht en vervolgens gebouwd. Ze behoren evenzeer tot mij als tot u, ze behoren tot de wereld.
Deze sculpturen, hoewel abstract, beperken zich niet tot het eenvoudig weergeven van een beweging, een dans of een impuls. Ze geven ook stem aan het leven en aan de mens: ze vertellen het verhaal van een onvervuld verlangen, ze beschrijven het verscheuren van wie zijn liefde verliest, ze drukken de schoonheid uit van liefde die gegeven en ontvangen wordt. Ze schetsen de taferelen van het leven, vangen de nuances van gevoelens, zowel de zachte momenten als de moeilijke beproevingen, en weerspiegelen de tegelijk bittere en zoete smaak van ons bestaan.
Het is precies dat hele spectrum van emoties dat deze sculpturen willen overbrengen. U bekijkt ze, u denkt erover na, en plots grijpen ze u, diep in uw gedachten en dan rechtstreeks in het hart. Koester die momenten, die reizen, ook al zijn ze vluchtig. Voor mijzelf geldt: ik zal er nooit genoeg van krijgen
(vertaald uit het Frans)
“In de metallurgie beoefen ik wat men “ketelbouw” noemt. Het gaat om het creëren van luchtdichte metalen kasten met behulp van stalen platen, die men snijdt, buigt, samenvoegt en last. Na twintig jaar van autodidactische en onvermoeibare oefening heb ik deze techniek geperfectioneerd en ben ik een meester geworden in de ketelbouw. Meer dan ooit hecht ik een fundamenteel belang aan de afwerking van mijn werken. Dus kom dichterbij, bekijk de randen, de verbindingen en de krommingen, raak ze aan, wees niet verlegen.”
Wat betekent kunst voor u?
L’art, pour moi, est un moyen d’expression inédit propre à notre condition d’être humain.
J’irai même plus loin : c’est une langue à part entière, un canal de communication singulier.
Chaque artiste invente sa propre langue, son dialecte personnel — complexe ou simple, local ou étranger, ancien ou contemporain. Ce langage peut être hérité d’un mentor, inspiré d’un dialecte ancestral, ou bien surgir de toutes pièces, forgé dans la solitude de la création.
Quand l’artiste expose son œuvre, il expose sa vision du monde. Il vous parle dans sa langue.
À travers ce geste, il tente d’entrer en communication — d’âme à âme — avec quelqu’un, quelque part, qui comprendrait cette langue. Parfois, le miracle a lieu : la connexion est immédiate.
Et c’est là que l’artiste remporte son pari.
Celui d’avoir été entendu.
Ne serait-ce que par un seul autre être de son espèce.
Wat heeft u getriggerd om kunstenaar te worden?
J'ai toujours voulu être artiste, mais je pense que pendant longtemps je ne savais pas comment m'exprimer. Ou plutôt devrais-je dire : je ne savais pas quelle "langue" parler. J'ai tenter plusieurs canaux d'expressions, jusqu'à tomber sous l'évidence que c'était la sculpture qui me convenait le mieux.
Wat is uw favoriete kunstwerk en waarom?
Je n'ai pas d'oeuvre préférée, je les aime toutes, et ce, de la même manière, comme mes propres enfants. Néanmoins, il y a une oeuvre qui m'est chère et que je n'ai pas vu depuis très longtemps : 'ORACLE'. Celle-ci représente pour moi une forme de nostalgie car elle manque à ma vie. En voici la photo :.
Favoriete kunstwerk