Geselecteerde kunstenaars

Cyr Frimout

Cyr Frimout kreeg zijn opleiding bij Octave Landuyt te Gent. Toen hij debuteerde in de jaren zestig spoelde de vloedgolf van de Amerikaanse pop-art over Europa en bracht een zware druk toe aan de abstracte kunst. Voor Frimout stelde deze aflossing van kunststromingen geen problemen omdat zijn opleiding bij Landuyt helemaal niet abstract gericht was. De pop-art boeide hem omdat hij er de mogelijkheden in ontdekte voor een nieuwe vormgeving. Zijn sterke schilders-traditie weerhield hem echter te experimenteren met materialen en technieken om het experiment zelf.
Cyr Frimout stelt voorwerpen en situaties uit de dagelijkse werkelijkheid voor. Het landschap wordt in de werken belangrijker en het dient als een zachte wazige achtergrond waartegen de realistische voorwerpen in krachtige kleuren zich scherp aftekenen. Hij opent deuren en vensters op de natuur waar men de frisse lucht inademt. Ook de vrouw is in zijn werk aanwezig, niet opdringerig, maar speels door kleren en linnen die de vorm van haar lichaam suggereren. In schijnbaar los verband brengt Cyr Frimout allerhande elementen uit het dagelijkse leven samen. De fantasie dartelt op het doek zoals de was op de buiten wappert aan de wasdraad.
Cyr Frimout slaagt erin elementen uit het surrealisme, de pop-art, het hyper-realisme en de figuratieve traditie in een persoonlijke visie te integreren. Over zijn werk hangt een feestelijk klimaat en een magische kleur. Het is als een bundel absurde poëzie.

Behaalde prijzen o.a.: 

Laureaat  Constant Montaldprijs, Koninklijke Vlaamse Academie van Belgie 

Laureaat Berthe-Artprijs - Laureaat provinciale prijs voor plastische kunst West-Vlaanderen

Prijs Madame Bollinger Brussel - Onderscheiding Jeune Peinture  Belge, Brussel

Bronzen medaille Europa-prijs Oostende - Bronzen medaille prijs Hoppeland Poperinge 

Realiteit en integratie lijken ons twee basismotieven in zijn schitterend werk. Telkens opnieuw spoelt de natuur in een andere gedaante zijn doeken binnen. Zij overwoekert de mens en de voorwerpen die naar hem verwijzen. Zij vreet beurtelings hartstochtelijk groen en poëtisch teder fragmentarische en uit elkaar waaiende stukken weefsel aan. Hoog bovenaan het doek spreidt een wazige droom zich horizontaal uit. Het is de zone van tedere morgenherinneringen, de verheerlijking van het poëtische dat op de voorgrond van het schilderij in een heviger spanning onstuimig en uitermate kleurig optreedt. Vooraan spreekt net woord, diep in de verte zweeft mistig het ritme van het gedicht dat ieder doek van Frimout illustreert.
— Hugo Brutin