Geselecteerde kunstenaars
Merab Surviladze
Geboren in Tbilisi (Georgië) ontwikkelde Merab al zeer vroeg een sterke aantrekkingskracht tot de schilderkunst. Op tienjarige leeftijd wist hij al dat hij schilder wilde worden. Na zijn studies aan de Tbilisi State Academy of Arts verhuisde hij naar België om zijn kunstopleiding voort te zetten, eerst aan de École nationale supérieure des arts visuels de La Cambre en daarna aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel.
Door historische familiebanden bracht Merab zijn hele jeugd door in de nabijheid van kunstenaars. Op 25-jarige leeftijd besloot hij zijn passie volledig te volgen. Hij nam deel aan diverse groepstentoonstellingen en had in 1993 zijn eerste solotentoonstelling.
Zijn stijl is doorheen de tijd sterk geëvolueerd. Waar hij aanvankelijk werkte met zeer traditionele motieven en patronen, heeft zijn schilderkunst radicale veranderingen ondergaan, zowel in spirituele als in fysieke zin. In harmonie met tijd en ruimte voegde hij een nieuwe dimensie toe aan zijn werk: handgemaakte acrylfiguren. Dankzij deze toevoeging kon de kunstenaar de technische grenzen van zijn kunst verleggen, een driedimensionale laag aanbrengen en spelen met de schaduwen die de op het doek geboetseerde figuren werpen. Volgens Merab creëren deze schaduwen vormen die spanningen oproepen, tonaliteiten verstoren en een diepte toevoegen die anders onopgemerkt zou blijven.
Merab woont en werkt momenteel in Brussel..
“De recentste werken van Merab Surviladze worden gekenmerkt door een opvallende paradox: een ogenschijnlijk satellietperspectief dat de toeschouwer uitnodigt tot diepe reflectie. In tegenstelling tot de traditionele fotografie weerspiegelt deze unieke benadering, die op het eerste gezicht lijkt op een “blik van nergens”, de fundamentele menselijke ervaring van gedeelde ruimte.
Door middel van kleuren combineert Merab de formele strengheid van dit perspectief met expressieve vrijheid om een abstractie te creëren die de essentie van menselijke relaties vastlegt, terwijl ze vrij blijft van verhalende beperkingen.
Wat het werk nog intrigerender maakt, is de veelzijdigheid van de oriëntatie: elk stuk kan in verschillende richtingen worden opgehangen, wat meerdere perspectieven en interpretaties mogelijk maakt.
Een ander opvallend element is het samenspel van licht en schaduw. Het effect is tegelijk aards en open — het verankert de toeschouwer in een gevoel van tijd en ruimte, terwijl het hem of haar aanmoedigt een eigen context te verbeelden. Zo wordt men ondergedompeld in een zintuiglijke ervaring waarin elke nuance uitnodigt tot persoonlijke reflectie.
Het isometrische perspectief zelf voelt als een natuurlijke uitbreiding van het doek. Door de figuren naar voren, richting de toeschouwer, te brengen, creëert hij een evenwicht tussen structuur en vrijheid. Deze benadering duidt op een rijping in Surviladze’s artistieke praktijk en nodigt uit tot een langdurige betrokkenheid, waarbij de betekenis van het werk zich geleidelijk ontvouwt. Deze geleidelijke onthulling lijkt bezoekers te fascineren, die vaak lang voor zijn doeken blijven staan.
Dit unieke perspectief is ontstaan sinds zijn aankomst in Brussel — een stad die wordt gekenmerkt door culturele diversiteit en aanpassingsvermogen, en die op haar beurt Merabs kunst beïnvloedt. Het biedt een verhoogd gezichtspunt van waaruit de complexiteit van het gedeelde menselijk bestaan kan worden verkend. Of dit perspectief nu constant is of voortdurend evolueert, Surviladze’s werk blijft grenzen overstijgen — geografische, culturele én artistieke.”
