De lessen van E.H. Piet Thomas, in het vijfde en zesde jaar van de humaniora  brachten mij intens in contact met de schoonheid van taal en beeld.

Zijn lessen waren voor mij een openbaring, die mij de artistieke studies aan het hoger Sint-Lucasinstituut in Gent deden volgen.

De opleiding steunde op twee pijlers: hun schetsmethode en het tekenen naar levend model.

Waarnemen en die waarneming vastleggen, daar gaat het om. Deze klassieke scholing leerde me snel dat mijn talent het sterkst was in de geometrische richting van de kunst.

Vanaf 1973 is het rechtlijnige en het constructieve de leidraad. Tot op heden is dat zo.

Deze beperkte vormentaal  bracht mij bij de essentie van mijn beeldend werk.

Met het vierkant als belangrijkste opbouwelement heb ik de voorbije vijftig jaren een smal pad bewandeld, dat nu bekeken, voor mij het juiste was. Met fierheid en tevredenheid kijk ik daar op terug.

Mijn tentoonstellingen in de belangrijkste  Vlaamse steden, brachten mijn werk in musea en in de collectie van interessante verzamelaars.

Ondanks mijn tachtig jaren blijf ik de droom koesteren te werken met een volstrekt van inhouden bevrijde vormentaal.

Van nature hou ik van eenvoud, soberheid en wetmatigheid. Dat dwingt mij passend, metend en zoekend gestaag nieuw werk te maken dat tergend langzaam evolueert.

Deze artistieke levenswijze heeft van deze kunstenaar een gelukkig mens gemaakt.